بررسی الگوی بیان ژن‌های مرتبط با مقاومت به بیماری پوسیدگی اسکلروتینیایی یقه ساقه در آفتابگردان دانه روغنی (.Helianthus annuus L)

آفتابگردان (Helianthus annuus L.) متعلق به خانواده آستراسه بوده که عمدتا برای استحصال روغن خوراکی کشت می‌شود. قارچ اسکلروتینیا (Sclerotinia sclerotiorum) یکی از بیمارگرهای با پراکندگی وسیع در مزارع آفتابگردان است که در صورت فراهم بودن شرایط محیطی مناسب، باعث از بین رفتن کل محصول می‌گردد. استفاده از ژنوتیپ های مقاوم به بیماری یکی از اقتصادی‌ترین روش‌های کنترل آن است. در این مطالعه بیان ژن‌های PDF1.2 (ژن دفاعی)، HaZFHD (فاکتور رونویسی) و HaPP2C (موثر در مسیر انتقال پیام دفاعی) در ژنوتیپ های 8A*/LC1064C (جزئی مقاوم) و SDR19 (حساس) آفتابگردان بعد از آلودگی با جدایه‌ی (A37) قارچ عامل بیماری با تکنیک PCR زمان واقعی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که بیان ژن‌های مذکور در ژنوتیپ جزئی مقاوم (8A*/LC1064C) زودتر از ژنوتیپ حساس (SDR19) پس از مایه‌زنی با قارچ افزایش یافته است. افزایش نرخ بیان ژ‌ن‌های مورد بررسی در لاین جزئی مقاوم، احتمالا حاکی از نقش موثر آن‌ها در مقاومت جزئی آفتابگردان به قارچ عامل بیماری پوسیدگی ساقه باشد. نتایج این پژوهش می‌تواند در برنامه‌های به‌نژادی آفتابگردان برای تولید ارقام مقاوم به بیماری اسکلروتینیا مفید واقع گردد.